Erozioni po krijon forma dramatike në ajsbergun më të madh në botë, i cili ka të ngjarë të ekzistojë edhe për disa muaj të tjerë.

Anija e ekspeditës Eyos arriti në ajsbergun A23a të dielën dhe ekuipazhi mundi të shihte harqet dhe shpellat e mëdha të formuara në muret e saj të akullit. Mali shkrihet për shkak të temperaturës së ajrit dhe ujit ndërsa largohet nga Kontinenti i Bardhë dhe përfundimisht do të shkrihet plotësisht dhe do të zhduket.

"Ne pamë valë tre ose katër metra të larta, duke goditur malin. Këto valë krijojnë një gjendje të vazhdueshme erozioni", tha kreu i ekspeditës Ian Strachan.

A23a u nda nga brigjet e Antarktidës që në vitin 1986, por vetëm kohët e fundit filloi migrimin e tij të madh. Për më shumë se 39 vjet, ai ka qenë i mbërthyer në fundin me baltë të detit Weddell si një "ishull akulli" statik me një sipërfaqe prej rreth 4000 kilometra katrorë. Kolosi aktualisht është kapur në Rrymën Rrethore të Antarktidës, e cila rrethon kontinentin në drejtim të akrepave të orës. Kjo rrymë e shtyn ajsbergun A23a në drejtim të ishujve Orkney Jugor, të cilët janë rreth 600 kilometra në verilindje të majës së Gadishullit Antarktik.

A23a është në rrugën e asaj që shkencëtarët e quajnë "rrugica e ajsbergëve", e cila është rruga kryesore për "eksportin" e akullit nga kontinenti.

Ndërveprimi i erërave, fronteve të oqeanit dhe vorbullave do të përcaktojë kursin e saktë të ajsbergut në javët e ardhshme, por shumë prej këtyre ajsbergëve të mëdhenj të sheshtë ose tabela përfundojnë duke kaluar territorin britanik të Gjeorgjisë Jugore. Fati i tyre është shpërbërja dhe shkrirja e plotë.

Të dielën, ekipi i Eyos iu afrua ajsbergut A23a dhe ngriti dronin. Shkëmbinjtë 30 metra të lartë ishin të mbuluar nga mjegulla e dendur dhe ajsbergët e kësaj madhësie krijojnë kushtet e tyre të motit.

"Ishte dramatike dhe e bukur të fotografosh ajsbergun, është çuditërisht i madh. Unë nuk mendoj se mund ta kuptojmë vërtet se sa i madh është në të vërtetë. Është sigurisht shumë i madh për t'u fotografuar, shtrihet aq sa mund ta shihni në të dy drejtimet", tha Richard Sidey.

Satelitët mund të monitorojnë madhësinë e ajsbergut dhe të masin trashësinë e tij, e cila në disa vende është më shumë se 300 metra. Për sa i përket masës, nuk është larg një trilion ton, por po zvogëlohet çdo ditë.

Pyetja e madhe është se sa kohë A23a mund të mbijetojë në të vërtetë ndërsa largohet nga klima më e ftohtë e Antarktidës.

Temperaturat më të larta do të shkrijnë sipërfaqen dhe do të krijojnë liqene dhe më pas çarje. Ato katakomba dhe harqe spektakolare do të shemben dhe më pas do të notojnë vetë.

Një tjetër bllok i madh akulli është përballë ajsbergut A23 dhe mund të ndihmojë në vlerësimin se sa kohë do të ekzistojë. Bëhet fjalë për ajsbergun D28, i njohur edhe si “Molar Berg”, i cili shkon në Atlantikun e Jugut, rreth 200 kilometra nga Gjeorgjia e Jugut. Edhe pse ka humbur një të tretën e sipërfaqes së saj që nga shkëputja nga Antarktida në vitin 2019, D28 ka arritur të ruajë formën e saj bazë kompakte.

/Motilokal.com